Als Open VLD zijn we tevreden dat er eindelijk een akkoord is over de begroting. Stilstand is het laatste wat ons land kan gebruiken. Maar een akkoord betekent niet dat we blind mogen zijn voor de grote problemen die onder deze begroting schuilgaan — en zeker niet op het terrein van de langdurig zieken.
Ministers die verdwalen in hun eigen beslissingen
De voorbije dagen viel vooral op hoe vaak ministros een verschillende interpretatie hadden van wat er nu precies in het akkoord staat. Niet over details, maar over essentiële cijfers en uitgangspunten. Zo ging minister Vandenbroucke er zelf van uit dat het voorstel rond de Centenindex “van tafel was” — wat achteraf helemaal niet bleek te kloppen.
Als een minister zélf de cijfers en gemaakte afspraken niet meer kan volgen, rijst een fundamentele vraag:
Hoe kan een beleid geloofwaardig zijn als de minister zelf niet meer precies weet wat er beslist is? Dit gaat niet over bijzaken, maar over de basis van degelijk bestuur.
100.000 langdurig zieken: wie belooft wat?
Een dag later volgde het volgende communicatieprobleem. Na het begrotingsakkoord verklaarde vicepremier Maxime Prévot (Les Engagés) dat de regering bijna 100.000 langdurig zieken opnieuw aan het werk wil krijgen. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez herhaalde dat de regering “100.000 mensen die momenteel ziek zijn” terug naar de arbeidsmarkt zal brengen.
In een land met meer dan een half miljoen langdurig zieken klonk dat als een opvallend ambitieuze belofte.
Maar amper één dag later nuanceerde de bevoegde minister, Frank Vandenbroucke, die boodschap. Volgens zijn kabinet gaat het níét om 100.000 minder langdurig zieken dan vandaag, maar om 100.000 minder dan de prognose van het monitoringcomité voor 2030.
Met andere woorden: het aantal langdurig zieken zal blijven stijgen, alleen minder snel dan eerder voorspeld.
Dat is wel iets anders dan wat Prévot en Bouchez verkondigden.
Een verschil van 600 miljoen euro
Het gebrek aan duidelijkheid wordt nog scherper wanneer je de begrotingstabellen bekijkt. In de eerste tabel was sprake van een besparing van 2,5 miljard euro op langdurig zieken. In de meest recente en definitieve tabel is dat nog 1,9 miljard euro.
Een verschil van 600 miljoen euro.
Een gigantisch bedrag — en niemand kan of wil uitleggen vanwaar die wijziging komt.
Ondertussen blijven de kosten exploderen
Terwijl de minister blijft wijzen naar anderen, blijven de cijfers voor langdurig zieken dramatisch stijgen. Sinds Vandenbroucke bevoegd is, zijn de uitgaven voor langdurig zieken met 55% toegenomen.
Dat is het resultaat van zes jaar beleid zonder richting, zonder opvolging en zonder verantwoordelijkheid.
De meerderheid riep al meermaals enthousiast: “Vandenbroucke go go go!” Maar wie de cijfers en het beleid volgt, kan tot slechts één conclusie komen:
“Vandenbroucke no no no.”
👉 Bekijk hier mijn tussenkomst.
