Komende week starten we in het federaal parlement met hoorzittingen rond de aanpassing van de euthanasiewet via een wetsvoorstel dat ik samen met Katja Gabriëls heb ingediend. Dit wetsvoorstel moet een oplossing bieden voor wie bijvoorbeeld aan dementie lijdt en in de toekomst het recht wil behouden om zelf keuzes te maken rond het levenseinde.
In 2002 was België een van de eerste landen waar euthanasie wettelijk geregeld werd en ook vandaag lopen we nog steeds voorop in vergelijking met heel wat andere landen. Zo zette het Verenigd Koninkrijk pas afgelopen vrijdag een eerste stap door het recht op euthanasie goed te keuren in het Britse parlement. Een stap die wij twintig jaar geleden al hebben gezet. Ik sprak er eerder deze week over met de Britse omroep ITV News en gaf toelichting over onze huidige wetgeving en ons wetsvoorstel.
De huidige Belgische euthanasiewet is een goede wet. Maar niet perfect. Er zijn aanpassingen nodig, meer bepaald om een antwoord te bieden op het probleem van wilsonbekwaamheid.
Vandaag kunnen mensen euthanasie aanvragen als ze ondraaglijk lijden aan een ongeneeslijke ziekte. Maar wanneer iemand bijvoorbeeld aan een ongeneeslijke hersenziekte lijdt, die hem later wilsonbekwaam zal maken, kan die persoon, volgens de huidige wetgeving euthanasie enkel aanvragen in een vroeg stadium van de ziekte.
Het gevolg is dat deze mensen vandaag voor een hartverscheurende keuze worden gesteld: vroeg sterven en zowel enkele goede levensjaren als een lange lijdensweg vermijden, of later sterven met nog enkele goede jaren maar ook een lange lijdensweg voor de boeg. Klinkt als fictie, maar het is jammer genoeg de pijnlijke realiteit en een direct gevolg van de onvolmaakte euthanasiewetgeving in ons land.
In de maatschappij en de media is er over de huidige praktijk van de wet al heel vaak gedebatteerd. Zo heeft het tv-programma Restaurant Misverstand euthanasie voor personen met jongdementie op de agenda gezet en werden er de afgelopen 20 jaar tientallen boeken geschreven die getuigen van een overlijden na euthanasie. Barbara Ceuleers schreef er eerder dit jaar nog een pakkend boek over waarin ze het verhaal vertelt van haar vader, voormalig CEO van de BRT Jan Ceuleers.
Eindelijk is het nu ook tijd voor een parlementair debat over de uitbreiding van de euthanasiewet. Tijdens de hoorzittingen zullen heel wat experten zich buigen over ons wetsvoorstel en hun visie en expertise delen met de federale parlementsleden. Naast het medische aspect zal ook het juridische en ethische aspect van euthanasie besproken worden, en zal gekeken worden naar de praktijken in het buitenland. Deze hoorzittingen moeten de parlementsleden de nodige achtergrond en context geven zodat we hopelijk tot een breed gedragen wetsvoorstel komen.
Als liberaal is het voor mij cruciaal dat mensen zelf kunnen beslissen over hun leven en dus ook over hun levenseinde. Daarom zal ik er alles aan doen voor de patiënten en hun familie om de wetgeving er snel te laten komen.
