Ik betreur het gebrek aan concrete acties en maatregelen die echt het verschil maken op het vlak van Gelijke Kansen. Tijdens de bespreking van zijn beleidsnota in de Kamercommissie Gelijke Kansen stelde ik de minister daarover enkele pertinente vragen.
Minister Beenders lijkt een vat vol goede bedoelingen, maar na honderd dagen blijven de resultaten bijzonder mager. Dat is zorgwekkend, want gelijke kansen zijn geen vanzelfsprekendheid en zeker geen bijzaak. Ze vormen de basis van een vrije, rechtvaardige en democratische samenleving. Precies daarom moeten we ze elke dag opnieuw verdedigen.
Geen singleplan
In de beleidsnota is er met geen woord gerept over een singleplan. Alleenstaanden zonder kinderen komen er simpelweg niet in voor. Nochtans is de kloof tussen koppels en singles op onder meer fiscaal vlak een duidelijke realiteit. Van een minister van Gelijke Kansen verwacht ik dat hij werk maakt van die ongelijkheid. Hij gaf toe dat er een probleem is, maar erkenning zonder actie helpt niemand vooruit. Daar kopen singles niets mee.
Homohuwelijk
De minister herhaalde in de commissie zijn eerdere pleidooi om het homohuwelijk grondwettelijk te verankeren. Alleen: die ambitie staat nergens in zijn beleidsnota. Dat is vreemd. Wij hebben met Open Vld vorige week wél een concreet wetsvoorstel in die zin ingediend.
Abortus
Ook over abortus zwijgt de beleidsnota in alle talen. Nochtans beweert de partij van de minister dat het een prioriteit is. Maar dat zien we dus nergens terug. Dat is pijnlijk voor al die vrouwen die jaarlijks nog steeds naar Nederland moeten uitwijken. Ons voorstel om de abortuswet aan te passen ligt volledig in lijn met het expertenrapport van de vorige legislatuur en is klaar om gestemd te worden. Bovendien hebben wij een voorstel ingediend om het recht op zwangerschapsafbreking grondwettelijk te verankeren. Waar blijft Vooruit?
Toegankelijkheid van gebouwen
De minister gaf zelf toe dat hij er ook deze legislatuur niet in zal slagen om grote stappen te zetten inzake toegankelijkheid. Zijn ambitie om overheidsgebouwen te screenen en aan te pakken is een begin, maar het mag daar niet bij blijven. Toegankelijkheid moet een échte prioriteit worden, geen loze belofte.
Een wirwar aan meldpunten
Dat de minister de strijd tegen discriminatie wil opvoeren, juich ik toe. Maar de oprichting van nóg een meldpunt roept vragen op. Een Interfederaal Meldpunt voor Discriminatie kan pas nuttig zijn als het huidige kluwen aan meldpunten wordt aangepakt. Vandaag bestaan er al verschillende federale structuren, zoals Unia – een organisatie waar de minister nota bene zelf in de middelen snoeit. Laat ons eerst stroomlijnen vooraleer we weer een nieuwe structuur opzetten.
Keizer zonder kleren
De minister toont op sommige vlakken ambitie, maar de uitvoering van zijn plannen hangt sterk af van collega-ministers – en niet elke partij binnen de regering hecht veel belang aan Gelijke Kansen. Bovendien ontbreekt een duidelijke begroting voor dit beleidsdomein. Zonder middelen blijft de minister een keizer zonder kleren. En dat is jammer. Waar Gelijke Kansen vroeger in de marge van het beleid bleven, moeten ze vandaag meer dan ooit centraal staan. Dat zou althans zo moeten zijn.
