Gisteren stelde minister Vandenbroucke zijn begroting en zijn beleidsnota voor 2025 voor in de Kamercommissie Gezondheid.
Irina De Knop (Open Vld) is streng voor de ‘methode Vandenbroucke’. Dat is er één van conflict en wantrouwen in plaats van samenwerking. De minister kiest voor symptoombestrijding in plaats van de oorzaken aan te pakken. Hij ligt op complete ramkoers met de huisartsen en is goed op weg op iédereen uit de sector tegen zich in het harnas te jagen. De Knop ijvert voor een nieuw sociaal contract waarin alle actoren worden samengebracht.
De vergrijzing is de komende decennia dé uitdaging voor onze gezondheidszorg. Zowel op vlak va betaalbaarheid als qua model.
40 miljard euro per jaar
Onze gezondheidszorg is top. We hebben in ons land uitstekende zorgprofessionals en de patiënten kunnen rekenen op zorg van topkwaliteit. Die zorg komt met een stevig prijskaartje. En, zo benadrukt De Knop: “Gezondheidszorg mag wat kosten maar dan moet er ook hervormd worden, net om de uitdagingen van de toekomst te kunnen aanpakken. Met meer van hetzelfde gaan we er niet geraken. Het budget laten blijven stijgen maar daar geen hervormingen tegenover zetten: dat werkt niet.
Met dezelfde recepten van 10 of 20 jaar geleden los je de problemen van morgen niet op. Vandenbroucke maakt een strijdpunt van de groeinorm maar laat na om met dat gigantische budget te doen wat moet gebeuren. Door gebrek aan inspraak van en overleg met de sector veroorzaakt de minister wrevel en moet hij constant brandjes blussen. Hij blijft hangen in symptoombestrijding maar pakt de oorzaken niet aan.”
Huisarts is dé spilfiguur
Het leidt ons te ver om op alle werven in te gaan maar de meest sprekende is deze van de “eerste lijn en de invulling van de rol van huisarts.
“Vandenbroucke laat echter na om in te zetten op de eerstelijnszorg. Door die vergrijzing ligt daar nochtans de grootste uitdaging: niet bij de acute zorg maar bij de preventieve, geïntegreerde zorg. Met de huisarts als centrale spilfiguur”, aldus De Knop. Meer dan ooit moeten we slim beleid voeren waarbij we inzetten op de omslag van een curatieve zorg naar een geïntegreerd zorgbeleid met aandacht voor chronisch zieken.
Onze huisartsen zijn het eerste en dichtste aanspreekpunt voor patiënten. Ze zijn essentieel en zullen dat in de toekomst nog meer zijn. En laat het nu net die huisartsen zijn waarmee Vandenbroucke constant overhoop ligt.
-De telefonische consulten? Afgeschaft.
-Het huisartsentekort? Wordt niet aangepakt.
-Hij installeert een kliklijn voor werkgevers en stigmatiseert zo een ganse groep. Voor alle duidelijkheid: ook Open Vld is uiteraard tegen misbruik. Artsen die mensen onterecht ‘ziek zetten’, moeten worden bestraft. Maar dat zijn de absolute uitzonderingen. Een kliklijn installeren is vele bruggen te ver.
-Een ondoordachte overdracht van taken naar de apotheker waardoor voor de patiënt belangrijke controle-momenten bij de huisarts verloren gaan.
-Taken met betrekking tot de re-integratie van langdurig zieken worden bij de huisarts gelegd, hoewel dit niet past bij de therapeutische relatie met de patiënt en het de mutualiteiten zijn die daarvoor bevoegd zijn.
-De huisartsen krijgen er nog de taak van de arbeidsgeneesheren en de artsen van de ziekenfondsen bovenop. Ze moeten namelijk zogenaamde Fit-notes opstellen, waarmee ze concreet inschatten welke precieze taken een patiënt al dan niet kan uitvoeren. Dat de huisarts op het ziektebriefje aangeeft wat een patiënt nog kan (vb. telewerk kan nog, geen fysieke arbeid maar wel bureauwerk) kan perfect, maar inschatten wat een patiënt concreet kan op de arbeidsvloer is gewoon onmogelijk gelet op de diversiteit van de arbeidsmarkt.
De Knop is van oordeel dat het gebruik van medische technologie in de eerste lijn veel breder moet worden uitgerold. “Zowel bij huisartsen, apothekers en thuisverpleegkundigen. Meer dan vroeger zullen zij complexere zorgen moeten verlenen. We moeten ervoor zorgen dat ze daarvoor de nodige tools hebben. In de beleidsnota van minister Vandenbroucke zien we daar geen enkele aanzet toe. We pleiten als sinds vorige legislatuur voor point of care testen, testen die kunnen gebeuren naast de patiënt, waar onmiddellijk het resultaat is gekend en de arts, de verpleegkundige en de apotheker onmiddellijk kunnen handelen.”
Financiële chantage
Van een minister die zoveel belang hecht aan sociaal overleg en sociale partners zoals vakbonden is het verrassend om te zien hoe hij omgaat met de erkende artsensyndicaten. De financiering daarvan wil hij koppelen aan het percentage van artsen-leden die geconventioneerd zijn en dus de tarieven van de overheid volgen. “Vanuit de sector kwam het etiket ‘Trumpiaans’ omdat hij zo kritische instellingen onder druk wil zetten. Nu gaat het over de artsen maar eens de smaak te pakken, zouden andere zorgberoepen zomaar kunnen volgen”, waarschuwt De Knop.
