Zondag was het de Internationale Dag voor het Recht op Veilige Abortus Uit een nieuwe studie van Amnesty International blijkt dat een op de drie vrouwen die een abortus heeft ondergaan, dit niet op een legale manier kon doen. Dat is geen randfenomeen, dat is een alarmsignaal.
Abortus is nochtans een grondrecht waar liberalen 35 jaar geleden hard voor hebben gestreden. De wet van 1990 was historisch, maar het werk is duidelijk niet af.
Vandaag blijft België vasthouden aan een limiet van 12 weken, terwijl onze buurlanden vrouwen wel de nodige ruimte geven. Het gevolg: elke dag reist minstens één Belgische vrouw naar Nederland om er een abortus te laten uitvoeren. Wie het netwerk of de middelen niet heeft, valt uit de boot of is aangewezen op onveilige oplossingen.
Daar komt nog bij dat vrouwen verplicht zes dagen wachttijd moeten doorstaan voor ze geholpen worden, zelfs in de meest kwetsbare en emotioneel zware omstandigheden.
Alsof dat nog niet volstaat, blijkt uit de peiling van Amnesty dat:
- 92,5% van de Belgen het recht op abortus steunt,
- 28,8% van wie ooit een abortus had, dat buiten het wettelijk kader moest doen,
- slechts 16% weet dat abortus in België nog altijd strafrechtelijk kan worden vervolgd.
De realiteit is duidelijk: het draagvlak is er, de nood is er, maar de wet hinkt achterop.
Open Vld heeft een voorstel klaar dat het verschil maakt:
- Verlenging van de termijn naar 18 weken;
- Afschaffing van de verplichte wachttijd;
- Volledige erkenning van abortus als essentiële gezondheidszorg.
De aanbevelingen van pluralistische experten, de medische sector en de vrouwenrechtenorganisaties liggen op tafel. Wat ontbreekt, is politieke moed. CD&V heeft het vorige voorstel weggestemd, en Arizona schuift het dossier voor zich uit. Intussen betaalt elke vrouw in dit land de prijs van stilstand.
Wij laten dit niet los. we blijven strijden voor het recht van elke vrouw om zélf beslissingen te nemen over haar lichaam, zonder stigma en zonder barrières.
Bekijk hier ons standpunt.
