In de Kamercommissie Gezondheid ondervroeg ik minister Frank Vandenbroucke over het dossier van de gynaecoloog uit Tienen. Hij werd tijdelijk geschorst na ernstige getuigenissen van grensoverschrijdend gedrag, maar mocht al na acht dagen opnieuw aan de slag onder voorwaarden. Intussen lopen er meer dan 250 meldingen binnen en is er een gerechtelijk onderzoek gestart.
Tijdens de bespreking viel iets op dat mij bijzonder verontrustte: de Federale Toezichtscommissie, verantwoordelijk voor toezicht op medische praktijkvoering, was tot vóór de mediaberichtgeving zelfs niet op de hoogte van het grote aantal klachten. Dat toont aan dat ons meldsysteem structureel faalt.
Meldingen raken niet waar ze moeten komen
De minister verklaarde dat de Toezichtscommissie onvoldoende bekend is bij de verschillende meldpunten. Maar dat is precies het probleem: klachten worden niet automatisch doorgestuurd naar de instantie die bevoegd is om in te grijpen. Het gevolg is dat de Commissie beslissingen moet nemen zonder toegang tot alle relevante informatie.
Politieke verantwoordelijkheid mag niet doorgeschoven worden
De Toezichtscommissie beslist onafhankelijk, maar de minister blijft verantwoordelijk voor de werking, zichtbaarheid en efficiëntie van de hele meldstructuur. Te vaak verwijst de minister naar procedures en instanties om zijn eigen verantwoordelijkheid te minimaliseren. Het gaat hier niet om de inhoudelijke beslissing van de Toezichtscommissie, maar om het feit dat zij haar werk moest doen zonder cruciale informatie. Dat is een verantwoordelijkheid van de overheid.
Als vrouwen hun klacht melden, moeten ze zeker kunnen zijn dat die op de juiste plaats terechtkomt en correct wordt behandeld. Een systeem dat pas in actie komt nadat de media berichten over misstanden, is een systeem dat faalt.
