Minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke voert een ideologische kruistocht tegen de artsen. Met zijn nieuwe kaderwet, die recent werd voorgelegd zonder voorafgaand overleg met de sector, ondermijnt hij fundamentele vrijheden van zorgverstrekkers én de democratische besluitvorming in de gezondheidszorg. Bovendien raakt hij aan het ondernemerschap, en werkt hij een “verstaatsing” in de hand, met alle gevolgen van dien voor toegang en kwaliteit. Precies datgene wat onze zorg zo typeert. Open Vld trekt aan de alarmbel.
Eenzijdige macht voor de minister, zonder overleg
“Onze gezondheidszorg is gebouwd op overleg tussen overheid, artsen, zorgverleners en patiënten,” zegt Open Vld-Kamerlid Irina De Knop. “Deze kaderwet gooit dat fundament overboord. De minister geeft zichzelf verregaande bevoegdheden via koninklijk besluit – zonder inspraak van het parlement of de sector. Erger nog, hij maakt de financiering van de beroepsorganisaties afhankelijk van de steun aan zijn beleid, en artsen met het mes op de keel te verplichten om in de conventie te stappen. Volgens de artsenverenigingen is de aanpak Trumpiaans en de minister doet er alles aan om dat beeld te bestendigen.”
Volgens de liberalen is het net in deze tijden van vergrijzing cruciaal om een nieuw sociaal pact te sluiten. “Daarvoor heb je de buy-in van de artsen nodig, niet hun onderwerping.”
Aanval op verloning en vrije keuze arts
De kaderwet tast de vrije vrije beroepsuitoefening aan. “Ik waarschuwde enkele maanden geleden al in het parlement voor de evolutie naar staatsgeneeskunde en toen werd dat nog weggelachen. De minister had naar eigen zeggen géén idee waar ik het over had/”
De Knop wijst naar een aantal elementen uit de wet:
- Verbod op ereloonsupplementen, waarbij artsen gelimiteerd worden aan supplementen en verplicht worden om aan iedereen dezelfde tarieven aan te rekenen.
- Dwang tot conventie, waarbij artsensyndicaten financieel worden gestraft als onvoldoende zorgverstrekkers toetreden tot het akkoord.
- Afschaffing van deeltijdse conventie, wat flexibiliteit ondergraaft en de toegang tot zorg net bemoeilijkt.
- Beslissingen bij KB, waardoor het parlement en de sector buitenspel worden gezet.
“Wat hij voorstelt, is geen hervorming maar een dictaat,” stelt Irina De Knop. “En dat zorgt voor perverse effecten: langere wachtlijsten voor patiënten, minder keuzevrijheid en meer frustratie bij zorgverleners.”
Financiële tijdbom voor ziekenhuizen
De liberalen wijzen ook op het risico voor de ziekenhuisfinanciering. “Artsenhonoraria (en dus ook de supplementen) zijn vandaag een essentieel deel van de externe financiering van ziekenhuizen. Bovendien stellen ze ziekenhuizen in staat om te investeren in medische technologie, iets waarvoor de overheid vandaag onvoldoende middelen voor uittrekt. Door die inkomsten af te knijpen zonder alternatief, dreigt het hele systeem in het rood te gaan,” klinkt het. Het enige slachtoffer daarvan is de patiënt.
Open Vld pleit ervoor voor om eerst de integrale hervorming van de ziekenhuisfinanciering en de herziening van de nomenclatuur door te voeren, en niet voor geïsoleerde maatregelen zonder samenhang of impactanalyse. Door de artsen nu te culpabiliseren via een systeem van compleet wantrouwen met de kaderwet, ondergraven we het draagvlak voor deze hervormingen die niet makkelijk zullen zijn zonder de nodige financiële middelen. Hij spant nu de kar voor het paard door via de afroming van honorariumsupplementen ook de financiering van de ziekenhuizen en prakijken van zorgverleners in te perken.
Er is geen plan voor de betaalbaarheid of overconsumptie
Tegelijkertijd ontbreekt er in de kaderwet elke maatregel die de overconsumptie van zorg of de betaalbaarheid van het systeem aanpakt. “Het verhogen van het remgeld bijvoorbeeld is een taboe voor de minister, terwijl dat net een hefboom is om bewuster zorggedrag te stimuleren,” aldus Open Vld. Doordat consultaties nu quasi gratis zijn via remgeld en derde betalersystemen, is er duidelijk sprake van overconsumptie met een overbelasting van huisartsen, wachtposten en spoeddiensten tot gevolg.
De Knop besluit: “Wat voorligt is geen hervorming maar een ideologische afrekening met een hele beroepsgroep. De weg naar staatsgeneeskunde is ingezet,” besluit De Knop. “De artsen trekken aan de alarmbel en ook wij zullen ons als liberalen blijven verzetten tegen een dergelijk model waar niemand beter van wordt.”
