Een week vol beleidsnota's
Deze week stond de bespreking van de beleidsnota’s op de agenda. Zoals gebruikelijk volgde ik die van gezondheid en mobiliteit. Hieronder deel ik enkele van mijn bedenkingen.
Vandenbroucke op ramkoers met de zorg
Onze gezondheidszorg is top, dat moeten we koesteren. Maar om dat zo te houden én om de uitdagingen van de toekomst te kunnen aanpakken, denk bijvoorbeeld aan de vergrijzing, moet er hervormd worden. Maar in plaats van dat te doen, zoekt de minister continu het conflict op. Hij ligt overhoop met zowat iedereen, ziet de artsenverenigingen niet als partner maar als tegenstander en viseert de huisartsen.
Een belangrijk punt van zorg is de rol van huisartsen. De vergrijzing zal een nadruk vragen op preventieve en geïntegreerde zorg, waarin huisartsen een centrale rol spelen. Helaas blijkt dat de minister weinig oog heeft voor de eerstelijnszorg en essentiële problemen zoals het huisartsentekort niet aanpakt. Beleidsmaatregelen zoals de afschaffing van telefonische consulten en ondoordachte taakoverdrachten naar apothekers zorgen voor extra druk op de huisartsen. Bovendien wordt hen een groeiend aantal administratieve taken opgelegd, zonder dat ze de juiste ondersteuning krijgen om deze verantwoordelijkheden op zich te nemen.
Tot slot blijkt de minister ook weinig gevoel te hebben voor de noodzaak van een breder gebruik van medische technologie in de eerstelijnszorg, zoals point of care testen. Dit is essentieel om de zorg efficiënter te maken, zeker nu huisartsen, apothekers en thuisverpleegkundigen steeds complexere zorg moeten leveren. In zijn beleidsnota ontbreekt elke aanzet om deze technologie te integreren. Daarnaast stelt de minister voor om de financiering van artsensyndicaten te koppelen aan het percentage van geconventioneerde artsen, wat de spanningen in de sector verder doet oplopen. Het lijkt erop dat Vandenbroucke, in plaats van te streven naar samenwerking, zijn beleid baseert op financiële chantage, met mogelijk verstrekkende gevolgen voor de gehele zorgsector.
Leer er hier meer over.
Crucke toont goede intenties, maar heeft de middelen niet...
Dinsdag bespraken we in de commissie mobiliteit de beleidsnota. Hoewel de minister onmiskenbaar goede intenties heeft, heb ik enkele fundamentele bedenkingen bij de aanpak. De ambities voor de mobiliteit, en vooral het spoorverkeer, zijn groot, maar de concrete middelen ontbreken. Hoe kan de NMBS meer treinen en verbindingen aanbieden terwijl er dit jaar al 50 miljoen euro wordt bespaard? Over de volledige legislatuur zouden de besparingen bij NMBS en Infrabel zelfs oplopen tot minstens 675 miljoen euro. Daarnaast bevat de nota geen concrete uitwerking van de liberalisatie van het spoor, terwijl dit juist essentieel is voor een efficiëntere en concurrerende spoorwegsector.
Ook de verdeling van het budget volgens de 60%/40%-regel blijft problematisch, vooral als we kijken naar noodzakelijke infrastructuurwerken zoals de IJzeren Rijn. Deze verdeelsleutel bemoeilijkt investeringen in cruciale projecten. Bovendien blijft het de vraag of een geïntegreerd ticketsysteem snel genoeg kan worden gerealiseerd, gezien de technologische en administratieve obstakels. De ambitie is er, maar de uitvoering blijft achter.
Tot slot ontbreekt het de nota aan een geïntegreerde aanpak voor veiligheid op de trein en biedt het geen oplossingen voor de capaciteitsproblemen waarmee het spoor wordt geconfronteerd. Kort gezegd, er ligt nog veel werk op de plank.
